Zasada pierwszeństwa była narzędziem heurystycznym (narzędziem pojęciowym lub formułą myślenia) używanym w armii niemieckiej od XIX wieku do podejmowania decyzji dotyczących priorytetów, od taktyki po strategię. Środek ciężkości został przetłumaczony jako środek ciężkości, kluczowy, centralny punkt i punkt głównego wysiłku. Żadna z tych form nie jest wystarczająca do opisania uniwersalnego znaczenia terminu i koncepcji zasady środka ciężkości. Każda jednostka w armii, od kompanii po naczelne dowództwo, decydowała się na koncentrację poprzez formację fokusową, podobnie jak służby wsparcia, co sprawiało, że dowódcy zawsze wiedzieli, co jest najważniejsze i dlaczego. Armia niemiecka została wyszkolona do wspierania głównego celu, nawet gdy trzeba było podejmować ryzyko gdzie indziej, aby wesprzeć punkt głównego wysiłku, a także atakować z przytłaczającą siłą ognia. Dzięki formacji Focus armia niemiecka mogłaby osiągnąć przewagę w centrum uwagi, czy to w ataku, czy w obronie, aby zamienić lokalny sukces w centrum uwagi w postępującą dezorganizację sił przeciwnika, stwarzając więcej okazji do wykorzystania tej przewagi, nawet jeśli liczebnie i strategicznie słabsza w generał .