Wpływ sił powietrznych na siły lądowe zmienił się znacząco w trakcie II wojny światowej. Wczesne sukcesy niemieckie miały miejsce, gdy samoloty alianckie nie mogły wywrzeć znaczącego wpływu na pole bitwy. W maju 1940 r. Liczba samolotów między Luftwaffe a aliantami była prawie równa, ale Luftwaffe została opracowana w celu wspierania niemieckich sił lądowych, miała oficerów łącznikowych z mobilnymi formacjami i obsługiwała większą liczbę lotów bojowych na samolot. Ponadto parytet lub przewaga powietrzna Niemiec pozwoliła na swobodny ruch sił lądowych, ich nieskrępowane gromadzenie się w skoncentrowane formacje bojowe, rozpoznanie powietrzne, zaopatrzenie z powietrza szybko poruszających się formacji i bliskie wsparcie powietrzne w punkcie ataku.